Jak wygląda masaż tajski?
Tradycyjny masaż tajski czy joga dla leniwych to nazwy stosowane przez mieszkańców zachodu w odniesieniu do tradycyjnego sposobu leczenia masażem, stosowanego po dzień dzisiejszy w Tajlandii, zarówno przez mężczyzn, jak i przez kobiety. Stanowi ważną część tajskiej medycyny naturalnej i zdecydowanie różni się od powszechnie znanych form masażu w Europie.
Stanowi połączenie akupresury oraz elementów jogi pasywnej i wykonywany jest na umiarkowanie twardym materacu. Masażysta za pomocą swojego ciała używając dłoni, palców, łokci, przedramion, a także stóp stosuje różne techniki uciskowe i wyciągające. Osoba masowana pozostaje w niekrępującym ruchów ubraniu (luźna koszulka oraz spodenki tzw. fisherman pants).
Masaż tajski zawsze zaczyna się od zewnętrznych części ciała, prowadzony jest od stóp ku górze, kończąc na głowie. Początkowo pracuje się nad poprawą przepływu energii przez ciało osoby masowanej, następnie uwaga zostaje skupiona na zwiększeniu ruchliwości w stawach, by zakończyć masaż intensywnym rozciąganiem. Nawet jeśli leczenie dotyczy konkretnego miejsca na ciele, masażysta będzie masował także inne, wzajemnie połączone kanałami energetycznymi. Stymulowanie przepływu energii, relaksuje ciało i umysł, korzystnie wpływając na naturalny proces leczenia. Masaż powinien być zawsze zbalansowany – kroki podjęte na jednej stronie ciała powinny zostać podjęte i na drugiej. Całe ciało powinno być wymasowane, nawet przy krótkim czasie masażu, aby utrzymać energię ciała w równowadze.
Na przestrzeni wieków, w oparciu o wiedzę rodzimą i napływową praktycy tworzyli własne, unikalne style masażu, mniej lub bardziej skomplikowane, które zachowały się po czasy obecne. Szczególnie są one widoczne w mniejszych miastach czy wioskach, gdzie wiedza ‘podróżowała’ pomiędzy regionami. Wobec tego nie można wskazać jednego, właściwego, bardziej autentycznego stylu (a w zasadzie sekwencji ruchów), tym bardziej, iż techniki i siła nacisku powinny być dopasowane do kondycji i preferencji osoby masowanej.
Historia masażu tajskiego
W wyniku licznych wydarzeń historycznych oraz niszczącego działania klimatu do obecnych czasów przetrwało tylko kilka źródeł historycznych. Co więcej, w wielu regionach kraju wiedzę przekazywano ustnie, a indywidualnie wypraktykowane metody pozostawały w sekrecie rodzinnym przez wiele pokoleń. Obecnie jedynym źródłem informacji na temat ‘technicznych’ podstaw są kamienne tablice z początku XIX wieku, przedstawiające system energetyczny oraz punkty akupresury, oraz jedyna zachowana rzeźba z tego samego okresu, przedstawiająca jedną z pozycji masażu.
Badania z ostatnich lat pozwoliły jednak określić co najmniej pięć różnych wpływów na obecny kształt tajskiego masażu, tj.:
- Buddyzm – medyczne teksty buddyjskie, datowane na kilka wieków przed naszą erą, zawierają liczne informacje o anatomii, rodzajach chorób i ich leczeniu. Wskazują także znaczącą rolę postaci, uznawanej za osobistego lekarza Buddy i twórcę masażu tajskiego – Jivaka Komarabhacca. Obecnie praktycy masażu tajskiego korzystają z elementów tradycji buddyjskiej takich jak etyka, współczucie czy technik oddychania.
- Ajurweda – system indyjskiej medycyny naturalnej. Z podręczników napisanych w siódmym wieku p.n.e. studenci medycyny naturalnej korzystają do dziś.
- Joga – powstała w Indiach dyscyplina samodoskonalenia, medytacji i ascezy. Podobny system indywidualnych postaw i ćwiczeń rozciągających rozwinął się również w Tajlandii. Dostrzec można podobieństwo postaw ciała, niektórych nazw czy kanałów energetycznych.
- Kultura Chin i innych sąsiednich krajów – w efekcie ciągłego kontaktu i wymiany kulturowej praktycy masażu tajskiego rozwinęli własne techniki refleksoterapii czy masażu brzucha.
- Regionalne praktyki medyków tajskich miały największy wpływ na całościowy kształt medycyny tajskiej. Techniki nastawiania kości (rodzima chiropraktyka), chodzenia po plecach (yam kaeng), czy uderzania określonych punktów na ciele drewnianym młoteczkiem (tok sen)
W 1985 rozpoczęto projekt mający na celu wspieranie edukacji, praktyki oraz profesjonalizację masażu tajskiego, dzięki czemu w 2004 roku prawne kwestie praktyków masażu zostały uregulowane, utworzono krajowy program nauczania pod patronatem Ministerstwa Zdrowia Publicznego oraz wprowadzono zasady kontroli jakości i bezpieczeństwa w ośrodkach oferujących masaż tajski.
Źródło: Encyclopedia of Thai Massage. A complete guide to Traditional Thai Massage Therapy and Accupresure. Dr C. Pierce Salguero, David Roylance,
